به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، حجت الاسلام والمسلمین سعید شاه آبادی صبح امروز در نشستی با موضوع "اندیشه های علمی و اخلاقی آیت الله شاه آبادی" که در مدرسه علمیه خاتم الانبیاء(ص) داران برگزار شد با اشاره به خاطراتی از آیت الله شیخ محمدعلی شاه آبادی(ره) استاد عرفان حضرت امام(ره) و شهید آیت الله شاه آبادی فرزند ایشان اظهار داشت: روحانیت در طول تاریخ انقلاب همواره پیشتاز بوده است و هیچ گاه این گونه نبوده که از دور دستی بر آتش داشته باشند و پیش از انقلاب زندان ها و تبعیدها و پس از انقلاب نیز حضور در دفاع مقدس سبب محبوبیت روحانیت شده و خود را شریک غم مردم دانسته اند.

وی افزود: در خاطرات شهید شاه آبادی که در دوران دفاع مقدس نماینده مجلس بود آمده است که ایشان اظهار می کرد "به جبهه نمی روم تا روحیه بدهم، بلکه می روم تا روحیه بگیرم و باید در جبهه ها دید که امام(ره) با این جوانان چه کرد و انقلاب اصلی امام همین جوانان هستند و انقلاب اسلامی و جنگ این کار را کرد" لذا هنر امام بود که این تقوا را ایجاد نمود.

رئیس موسسه غدیر شناسی با بیان برخی از خاطرات دوران مبارزه آیت الله شاه آبادی استاد حضرت امام گفت: آیت الله محمدعلی شاه آبادی در سال 1306 شمسی با 90 نفر از علما هم پیمان شدند و در حرم حضرت عبدالعظیم و در اعتراض به رضاخان تحصن کردند و این در زمانی است که هنوز جریان کشف حجاب رخ نداده و بر اثر دیگر خطاها و ستم های رضاخان این تحصن شکل گرفته بود.

وی اضافه کرد: تحصن آیت الله شاه آبادی 11 ماه به طول انجامید و در این مدت هر شب در حرم سخنرانی می کرد، در این شرایط، تحصن با وساطت شهید مدرس و برخی دیگر از علما به پایان می رسد و آیت الله شاه آبادی نیز شرط می کند که در تهران نمی ماند و این سبب هجرت ایشان به قم می شود.

وی خاطر نشان کرد: در آن زمان حضرت امام 27 سال داشت و امام این گونه نقل می کند که مترصد دیدار با آیت الله محمدعلی شاه آبادی شدند و برای گرفتن درس از ایشان اصرار می کردند و پس از اصرارهای مکرر امام(ره) ، این امر را قبول می کنند و حضرت امام 7 سال ، محضر آیت الله شاه آبادی را در عرفان و اخلاق درک می کند.

حجت الاسلام والمسلمین شاه آبادی با تاکید بر مراتب عرفانی و آثار تالیفی حضرت امام(ره) در عرفان تصریح کرد: در آن زمان امام، برخی از آثار عرفانی خود را پیش از دیدار با آیت الله شاه آبادی تالیف کرده بود و از این جهت است که آیت الله شاه آبادی می پذیرند تا درس عرفان را در حوزه تازه تاسیس قم بگویند.

رئیس موسسه غدیر شناسی عنوان کرد: این در روزگاری است که فلسفه و عرفان در حوزه جایگاه خاصی نداشته و حتی برخی از علماء که حکمت، فلسفه و عرفان می گفته اند جایگاه علمی و فقهی آنها زیر سوال می رفته است.

آیت الله محمدعلی شاه آبادی مصداق بارز عارف اسلامی ناب

وی افزود: امام(ره) پس از پیروزی انقلاب، جلسه تفسیر سوره حمد را برگزار کردند، اما به دلیل فشار و مخالفت برخی از علما، این تفسیر بیش از پنج جلسه طول نکشید و امام مجبور به تعطیل کردن این جلسه تفسیر شدند.

حجت الاسلام والمسلمین شاه آبادی به ارتباط ویژه بین آیت الله شیخ محمدعلی شاه آبادی با امام(ره) اشاره کرد و گفت: حضرت امام حداقل 10 استاد مبرز داشته است، اما تنها استادی که از ایشان به عنوان روحی فداه تعبیر می کنند آیت الله شاه آبادی است و امام از استاد دیگری با این عنوان یاد نکرده اند.

وی اضافه کرد: حضرت امام، حق حیات روحانی خود را از آیت الله شاه آبادی می دانست و می فرمود نمی تواند با دست و زبان از عهده شکر آن برآید.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به مسئله بهره گیری از فرصت جوانی پرداخت و افزود: نباید این فرصت را از دست داد و بسیاری از بزرگان در این فرصت به مراتب رسیدند، چرا که تهذیب در سنین بالا بسیار دشوار است و باید روش و مشی در زندگی خود به خصوص طلاب جوانی که در حجره به سر می برند در پیش گیرند.

وی خاطر نشان کرد: درس نیز باید همراه با حضور در عرصه اجتماعی باشد و تکیه بر مراتب علمی، سبب انزوا و کناره گیری از حضور در مجامع انقلابی و مبارزاتی نباشد، هم چنان که آیت الله شاه آبادی علاوه بر آن که یک فقیه و عارف کامل بود، یک مبارز به تمام معنا نیز بود و ایشان تضاد و دوقطبی کردن بین عرفان و مبارزه و عرفان و اجتماعیات را به هم زد.

وی شخصیت آیت الله محمدعلی شاه آبادی را مصداق بارز عارف اسلامی نابی که در همه صحنه های اجتماعی حضور دارد دانست و گفت: از نمونه های این حضور آن است که در زمان رضاخان که مجالس و مساجد را تعطیل می کردند و افراد نمی توانستند به راحتی در مجالس شرکت کنند، آیت الله شاه آبادی پایه گذار هیئت های خانگی بود.

رئیس موسسه غدیر شناسی تاکید کرد: بنابراین عرصه فعالیت های اجتماعی نیز باید محفوظ بماند و عالم و طلبه شیعه، طلبه ای است که در موازات مراتب علمی، از بعد اجتماعی، سیاسی و انقلابی نیز غافل نیست.

انتهای پیام